اتود سفید

دوستانی که اینجا را می خواندند، به آگورا دعوت می کنم :

agora

اتود سفید...

اتود سفید...

آقای نارنجی وقتی تنها بود، سر و ته پرتقال را نمی‌گرفت که بعد پوستش را چند شیار بیاندازد و تکه پوست‌ها را مودبانه جدا کند. اینطور وقتها جوری که دلش می‌خواست پرتقال می‌خورد. میوه را از روی خط استوای فرضی آن برش میداد و برای اینکه آبِ روی قاچ‌ سرریز نشود، آنرا لیس میزد. بعد انگشتش را وسط پرتقال نصفه فرو می‌کرد و پره‌های آن را به ترتیب بیرون می‌کشید تا با لذت ببلعد. همین‌طور که روی صندلی نشسته بود، طرف راست را نگاه کرد که پنجره بود، بعد روبرو را و گفت: « امسال برف به موقع بارید. درست شب آخر پاییز. ببین چه برفی پشت پنجره می‌باره... به قول تو برف خیلی تمیزه. مثل تن یه بچه تازه دنیا اومده. » خانم نارنجی به او خیره شده بود و لبخند می‌زد. آقای نارنجی از بین انارها و پرتقال‌های ظرف بلور یک پرتقال برداشت و گفت : «حوصله انار خوردن ندارم. انار خوردن حوصله میخاد. » دلش می‌خواست خانم نارنجی با صدای زیر و مخصوصش بگوید « الان برات دون می‌کنم.» و او بگوید « برای الان آب‌لمبو بیشتر می‌چسبه.» و خانم نارنجی بگوید « باشه. برات آب‌لنبو می‌کنم.» اما خانم نارنجی ساکت بود و چیزی نمی‌گفت. آقای نارنجی چاقو را با دقت روی خط استوا تنظیم کرد و پرتقال را برید. یک قطره‌ی بزرگ گُلی رنگ از شیار تازه بریده شده در پیش دستی چکید. آقای نارنجی قاب‌دستمال را روی پیش دستی کشید تا قطره پاک شود. بعد یادش آمد که الان می‌توان اتود سفید...ادامه مطلب

زیر درخت وَن، روی سبزه هایی که برگ های خشک بین آن گیر کرده دراز کشیده ام و بالای سرم را نگاه می کنم. فرصت نشد چیزی برداریم فقط سوار ماشین شدیم و از شهر بیرون آمدیم. بقیه هم مثل ما آشفته بودند و از شهر بیرون می آمدند... کنار جاده ایم. یک ردیف دراز از اتود سفید...ادامه مطلب

نصف ماه بین پوست چین خورده‌ی شب فرو رفته... از قصد خوابم نمی برد. ذهنم با زمان بازی می کند. دوست دارد علی رغم تعالیم بودا، از لحظه‌ی حال دور شود و بین گذشته و آینده نوسان کند. امشب سفر به گذشته برایم حتی هیجان انگیزتر از سفر آینده است. سفر به زمانی اتود سفید...ادامه مطلب

ماگ را که پر از قهوه تیره است بین انگشتهایم گرفتم و به آن زل زدم. از زل زدن بهش چیزی نصیبم نمی شود جز فرو رفتن در افکار دور و دراز. قهوه را آرام هم می‌زنم و یک قلپ می‌نوشم. گرمایش، دست‌ها و بدنم را گرم کرده طوری که به صرافت افتادم یک ساعت زودتر بیرو اتود سفید...ادامه مطلب

از روی هفت سین شکلات میوه‌ای برمی‌داشتم که مادر مچم را گرفت. بعد یک حباب راه گلویم را گرفت. بعد آمدم زیر درخت سیب نشستم. نسیمی می‌وزد و چند گلبرگ سفید روی دامن لی کوتاهم می‌ریزد. دو مورچه روی تور جورابم راه می‌روند. از اول پاییز، دلم جوراب لبه توری اتود سفید...ادامه مطلب

آفتاب چرخید. سیال نور به خانه عنکبوت سرازیر شد. رقیق تر از آن بود که تار و پود را بشکافد. خانه خیس شد. از تار و پودش قطره های نور می چکد. ضخامت یکی از تارها زیاد است، نور بیشتری از آن می گذرد. حسابی می درخشد. در زمان به عقب می روم. شاید یک ماه قبل. خانه ای آنجا نیست، یک عنکبوت در آن نقطه ایستاده. روی دیوارهای ذهن یک میلیمتر مکعبیش تصویر خانه ای نقش می بندد و فکری باسرعت از تارهای ظریف مغزش میگذرد اتود سفید...ادامه مطلب

اتود سفید...

عجیب بی‌حوصله‌ام. صبح هم همین‌طور بودم. عصر اخبار گوش دادم. خیلی وقت بود گوش نمی‌دادم. آدم وقتی مثل مکس* زیاد کتاب بخواند یا بعد از مدت‌ها اخبار گوش بدهد، چیزهایی را می‌فهمد که نباید. بهتر بود نگاهم به باران همان نگاه رمانتیکی که این چند روز داشتم، می‌ماند. نمی‌دانستم بارانی که اینجا پیوسته و آرام می‌بارد و دل من را می‌برد، در شمال غرب کشور هم پیوسته اما تند می‌بارد و خود مردم را می‌برد. یا نمی‌دانستم آمریکا بزرگترین بمب اینبار غیر اتمی‌اش را جایی در شمال شرق پایین انداخته... البته یاد زری هم افتادم؛ بعد از خبر سیل و بمب، گفتند پرسپولیس قهرمان لیگ شده... بله، زری! زری که عاشق پرسپولیس بود و ه اتود سفید...ادامه مطلب